Agnieszkę poznałam wiele lat temu.  Od początku widziałam w niej niespokojnego ducha. Dziewczyna nietuzinkowa, kreatywna, taka, którą albo się kocha albo… nienawidzi z zazdrości. Tacy ludzie jak ona dopinają swego, bo wiedzą czego chcą, potrafią puszczać wodze fantazji, a potem dzięki wierze w siebie, determinacji, pracy i niesamowitej pozytywnej energii osiągają trudne do zdobycia szczyty. Przyglądam się jej od lat z pewnej odległości i podziwiam wiele jej poczynań, a ostatnio…

Domyślam się, że pomysł Agnieszki - założenie szkoły tańca - ucieszył wielu. Jestem tego wręcz pewna. Ale jestem też przekonana, że było wielu sceptyków. I nie chodzi o mądrych doradców, którzy w porę mogą przestrzec człowieka przed zagrożeniami, niebezpieczeństwem, konsekwencjami. Chodzi o takich, którzy boją się nogę wystawić za próg własnego domu i innych również chcieliby zniechęcić do wszystkiego.

Planując działania zwykle przed oczami mamy cel. Widząc go próbujemy wybrać wiodącą do niego, najwłaściwszą drogę. I wówczas, o ile jesteśmy racjonalistami, niekoniecznie pesymistami, ale ludźmi, którzy umieją przewidywać, zaczynamy zastanawiać się, co może nam utrudnić tę drogę. Myślimy o przeciwnościach, o przeszkodach. Myślimy, ale czasami może to właśnie sceptycy próbują nam wmówić, że nie warto, że nasz trud będzie daremny, że nie uda się.  To, co jednych zniechęca, dla ludzi pokroju Agnieszki będzie niezwykle istotnym elementem planowania, wbrew pozorom ułatwiającym je.

„Skąd weźmiesz pieniądze? To jest nierealne?  Kiedyś może by się to udało, ale obecnie!” …… Cudownie! Te wszystkie przeszkody mają dla nas, planujących drogę do celu, niezwykłą wartość. Uwierzcie mi!  Otóż, jedną z metod planowania jest zamiana przeszkód na odwrócone cele.  Na przykład: nie mam pieniędzy – przeszkodę zamieniam na odwrócony cel - mam pieniądze.  Nie mamy czasu - mamy czas. Kiedy zbierzemy listę tych odwróconych celów, wówczas należy zastanowić się nad każdym z nich z osobna - jakie działania będą mnie do niego prowadziły?  Przykładowo - aby mieć czas, może warto zapoznać się z matrycą Eisenhowera (pisałyśmy o niej w poście "Wyścig z czasem”). 

Agnieszka wszystkie przeszkody zamieniła na cele. A potem do każdego celu generowała działania prowadzące do jego osiągnięcia. I nie wiadomo, kiedy znalazła się w miejscu, w którym  należało się zająć już tylko logistyką, czyli zaplanować odpowiednią kolejność działań. Najtrudniejsza na ten moment praca została wykonana.

Ile razy widzimy cel, a nie wiemy od czego zacząć, jaki ma być ten pierwszy  krok i kolejne następne. Dzięki przeszkodom, które bez problemu, jako ludzie widzimy, możemy znaleźć się w miejscu, w którym znalazła się Agnieszka. Oj, nie! Agnieszka jest już dalej. Konsekwentnie dąży do upragnionego celu. Panele w sali treningowej już są. Praca wre.

Jak więc widzicie to, co niektórych zrazi, przytłoczy, zniechęci - dla innych będzie inspiracją i pomocą. Zachęcamy w planowaniu działań, do skorzystania z tej metody. Niech przeszkody staną się początkiem Waszych działań w drodze do celu.

POWIĄZANE POSTY:

"Życiowa analiza SWOT"

​Pani Magdo, nie jesteśmy maszynami, a i one też nie są w stanie pracować na najwyższych obrotach non stop. Z tego, co Pani pisze wnioskujemy, że praca wypełniła niemalże bez reszty Pani życie. Cudownie, jeżeli kochamy, to, co robimy, ale są pewne granice. Człowiek musi znajdować czas na relaks, odpoczynek, na myślenie o czymś niezwiązanym z pracą zawodową. Na początku powinna Pani odpowiedzieć sobie na pytanie, co doprowadziło do obecnego stanu? Jest Pani przeciążona. Na pewno!  Ale pytanie, z jakiego powodu? Może to zbytnia ambicja, a może nieumiejętność odmawiania?  Może nie zna Pani swoich możliwości i bierze na siebie zbyt wiele, albo  to strach i niepewność, które nakazują  wciąż udowadniać sobie i  innym, że jest Pani ”naj”, że nie przez przypadek piastuje Pani takie, a nie inne stanowisko? A może to problem z delegowaniem zadań (o tym napiszemy wkrótce, proszę śledzić nas blog), bierze Pani wszystko na swoje barki, pomimo tego, iż mógłby zrobić to ktoś inny?

Najważniejsze Pani Magdo w tej chwili to zwolnić. Zatrzymać się i znaleźć czas na odpoczynek. Ludzi sukcesu wyróżnia to, że znajdują czas na swoje pasje. Nie namawiamy Pani do rozpoczynania obciążających treningów. To może być dowolna forma odskoczni – spacer, taniec, gotowanie, książka, kino, teatr, medytacja, modlitwa, o ile Pani lubi – oczywiście sport.  Ważne, aby było to regularne. Zaplanowane w Pani kalendarzu i nieodwoływalne. Najważniejsze, by robić coś dla siebie, co pozwoli „uwolnić umysł”, zastanowić się nad przyczynami swojego stanu i być może z nowymi siłami, z naładowanymi akumulatorami i świeżym umysłem przystąpić do kolejnych zadań zawodowych.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     

Czasami w nowoczesnych rozwiązaniach architektonicznych stosuje się szklane elementy, np. przezroczystą podłogę, która dla poniższego piętra jest sufitem. Niby widzimy, co jest u góry i wydaje się nam, że nic prostszego niż tam dotrzeć, ale czasami nie jest to tak proste jak myślimy. Jednak nie o projektowaniu wnętrz dzisiaj będziemy pisać, choć o zjawisku „szklanego sufitu” jak najbardziej.

Ponad połowa Amerykanek pracujących w dużych firmach na kierowniczych stanowiskach uważa, że zjawisko "szklanego sufitu" istnieje, natomiast 82% ich kolegów – mężczyzn zaprzecza mu. Intrygujące, prawda? Tak diametralnie różne opinie na ten sam temat.

Oto krótka historia Agnieszki: Aga zarządza teraz zespołem kilkudziesięciu osób, ale od studiów minęło już ładne kilkanaście lat. Jej koledzy z roku zarządzają firmami, są już Prezesami, członkami Rad Nadzorczych, a ona wreszcie po długich latach otrzymała stanowisko dyrektora departamentu. Mimo ukończenia dobrej uczelni, dobrego wykształcenia jakoś zawsze tak dziwnie się zdarzało, że zawsze awansował kolega, nie ona. Za pierwszym razem – była totalnie załamana. Nie rozumiała, przecież była sumienna, pracowita, zorganizowana a wygrał Piotr. Za drugim razem – było to już tylko rozczarowanie. W czasie tych wielu lat pracy przyzwyczaiła się, nabiła już sobie tyle guzów – tyle razy uderzyła głową o "szklany sufit", że przestała już nawet liczyć.

Czy pamiętacie cytat, jaki umieściłyśmy na blogu Psychologia przy kawie:  Szukałam kogoś, kto mnie zainspiruje, zmotywuje, będzie mnie wspierał, ukierunkuje mnie. Kogoś, kto kochałby mnie, dbałby o mnie, uszczęśliwiałby mnie i zrozumiałam, że przez cały czas szukałam... siebie.

Proponujemy Ci spotkanie prowadzone przed  dwóch doświadczonych psychologów – autorki bloga Psychologia przy kawie. W czasie spotkania pomożemy Ci odnaleźć siebie: cudowną, silną kobietę, którą jesteś!
 
Pokażemy Ci, jak spojrzeć na siebie przez okno JOHARI i określić poziom swojej inteligencji emocjonalnej, aby zrozumieć, w jaki sposób wpływa ona na Twoje sukcesy osobiste i zawodowe, na relacje z mężczyznami, czy z dziećmi (jeśli je masz).
 
Pomożemy Ci:

• wydobyć wewnętrzną siłę, która w Tobie drzemie – choć czasami być może przykryta jest przez Twoje własne ograniczenia
• ustalić lub potwierdzić priorytety w Twoim życiu, jeśli czujesz taką potrzebę
• odkryć Twój wewnętrzny i zewnętrzny potencjał – czy wszystko już o sobie wiesz?
• poszukać blokad, jeśli podejrzewasz, że mogą istnieć i powodować, że boisz się zmian w życiu.

A może po prostu chcesz przez chwilę skupić się tylko na Sobie, w tym zwariowanym świecie dać Sobie chwilę wytchnienia, wśród innych wspaniałych kobiet, które spotkasz?
Będzie przy tym dużo zabawy i śmiechu. A podsumowaniem warsztatu będą indywidualne spotkania z psychologiem (oczywiście dla chętnych), który w oparciu o tę diagnozę razem z Tobą poszuka drogi pozytywnej zmiany:-)

Pomożemy Ci, zabierając Cię w cudowną podróż nad samo morze. Już 2 lipca przyjedź do uroczego Hotelu Różany Gaj w Gdyni. 

Ze spotkania wyniesiesz:

• motywację, wiarę i energię do działania
• wiedzę na temat tego, co jest Twoim priorytetem
• większą jasność, co stoi na przeszkodzie w dążeniu do Twojego szczęścia
• narzędzia, które pomogą Ci krok po kroku pokonywać swoje ograniczenia i zaplanować swój rozwój
• kontakty do cudownych kobiet, które spotkasz.

​Gdy po warsztacie podczas sesji popołudniowej będziesz czekać na konsultacje z psychologiem, czas umilą Ci atrakcje, tym razem dla ciała. Wszystko, co prawda, zaczyna się w naszym wnętrzu, ale psychika i ciało są ściśle ze sobą związane. Sama zdecydujesz, z których atrakcji skorzystasz (wszystkie wliczone w cenę spotkania):

Spotkania ze specjalistami trwać będą 15 - 30 minut (w zależności od zainteresowania). Wartość opisanych tu atrakcji szacujemy na minimum 300 zł.

​Każda kobieta uwielbia niespodzianki i prezenty. Wiemy o tym, więc przygotowałyśmy dla każdej z Was następujące upominki:

METAMORFOZA TWOJEGO WNĘTRZA:
9.30-13.30 warsztat rozwoju osobistego

​CHWILA ODDECHU:
13.30-14.00 przepyszny lunch (także w wersji wegetariańskiej), jeśli pogoda dopisze to na tarasie z widokiem na morze:-)

METAMORFOZA TWOJEGO CIAŁA:
14.00-17.00:

• indywidualne konsultacje z psychologiem (można też z nich zrezygnować)
• indywidualne sesje zgodnie z imiennym harmonogramem z: wizażystką, masażystką, dietetykiem, trenerem personalnym
• w czasie przerw: możliwość korzystania ze Strefy Relaksu hotelu Różany Gaj (basen, sauna, jacuzzi), spacer po bulwarze nadmorskim lub możliwość stworzenia "mapy marzeń"

 
ZAKOŃCZENIE:
17.00-17.30 podsumowanie.

Znacie nas już dobrze! Jesteśmy autorkami bloga psychologiaprzykawie.pl  Ale jeśli chcecie wiedzieć więcej, zerknijcie TUTAJ

Dzisiejszy post będzie krótki i konkretny, bo o konkretach właśnie w nim mowa.  Słyszeliście kiedyś o Prawie Parkinsona? Pewnie nie i właśnie, dlatego postanowiłyśmy napisać dzisiaj o jednej z recept na efektywne wykorzystanie swojego czasu :)

Nie znoszę marnotrawstwa. Pracując w zespołach, zdarzało się, że denerwowało mnie, gdy czas przeciekał ludziom przez palce. Po pierwsze, nie wykorzystywali każdej nadarzającej się szansy, by pracować nad realizacją celów. A po drugie, rozwlekali czas, czyli byli mało produktywni i mało zorganizowani.  Grupa osób przez cały dzień zajmowała się czymś, co dopięłabym sama przez cztery godziny. Może też byliście kiedyś w takie sytuacji i „wszystko się w Was gotowało”. Mam nadzieję, że wiecie, o co mi chodzi.

Dziwiło mnie kiedyś, że moje dzieci wracając z obozów, kolonii, wracały obładowane bagażami. Przecież wyjeżdżając cały ich ekwipunek mieścił się w jednej walizce. Czyżby się przez dwa tygodnie skurczyła? Przecież ubyło smakołyków, które poupychałam w ostatniej chwili, a prezenty i pamiątki  miały spakowane w podręcznym plecaczku.  Jak to możliwe?