Iwona Cichosz w Tańcu z Gwiazdami

3/3/2017

ZADBAJ O SIEBIE - WYWIAD

POMOST MIĘDZY DWOMA ŚWIATAMI

Wywiad z Iwoną Cichosz - Miss Świata Głuchych,
uczestniczką Tańca z Gwiazdami

W ubiegłym roku na naszym blogu gościem była piękna, inteligenta i niezwykła kobieta - Iwona Cichosz, która opowiedziała nam o życiu niesłyszących w słyszącym świecie. Wkrótce potem Iwona została Miss Świata Głuchych, a dzisiaj wraz ze Stefano Terrazzino wystąpi w Tańcu z Gwiazdami.

Wiecie skąd znam Iwonkę? Wiele lat temu była uczennicą szkoły, w której pracowałam. Jako psycholog zajmowałam się nie tylko młodymi ludźmi, którzy mieli problemy, ale i osobami szczególnie zdolnymi. Już wtedy widziałam w tej nastolatce niezwykły potencjał. Byłam przekonana, że daleko w życiu zajdzie, dlatego umacniałam w Niej poczucie własnej wartości, które miała cudownie ukształtowane dzięki wspanialej rodzinie. Pamiętam nasze spotkania, podczas których próbowałam pokazywać Jej, że w życiu warto stawiać wysoko poprzeczkę i rozwijać w sobie to, co jest naszym talentem. Iwona nie tylko wykorzystała swój dar, ale i pokazała, że pomimo trudności, jak tylko się chce, można dosięgnąć gwiazd.

Trzymajcie kciuki za Iwonkę i Stefano!!!

Zapraszamy do przeczytania wywiadu z Iwoną, który ukazał się w ubiegłym roku na naszym blogu!

Psychologia przy kawie: Witamy w Psychologii przy kawie. Naszym gościem jest piękna i utalentowana kobieta - Iwona Cichosz.

Iwona, od kiedy nie słyszysz? Kto w twojej Rodzinie jest Głuchy?

Iwona Cichosz: Nie słyszę od urodzenia. Dlatego, że oboje rodzice nie słyszą i to jest uwarunkowane genetycznie. Rodzice od strony taty też nie słyszą. Moja siostra też przyszła na świat Głucha.

Ppk: Czy przypominasz sobie moment, w którym zdałaś sobie sprawę, że przekroczyłaś granicę przeciętności, że jesteś wyjątkowa?

IC: Już jako małe dziecko czułam, że jestem ponad przeciętna, ponieważ już jako 10 latka byłam tłumaczem mojej rodziny. Byłam dla nich pomostem między dwoma światami, czyli słyszących i Głuchych. Tłumaczyłam wizyty u lekarzy, w urzędach pracy itp. To spowodowało, że czasem nie mogłam znaleźć wspólnego języka z rówieśnikami, bo oni nadal tkwili w błogim świecie dziecięcych spraw. Nie mam pretensji do rodziny o to, że musiałam wejść w życie dorosłych tak wcześnie, bo takie doświadczenia wiele mnie nauczyły.

Ale moment pełnej świadomości o swojej ponadprzeciętności miałam dopiero jako 18 latka. To był okres kiedy odnosiłam sukcesy m.in. jako aktorka w Teatrze Pinezka, wygrałam Miss Deaf Poland w Polsce oraz Miss Deaf Astera na międzynarodowym konkursie Miss Deaf World itd. Te wszystkie zdarzenia dały mi poczucie i świadomość, że jeśli chcę, to mogę osiągnąć wszystko.

Ppk: Co stanowiło dla Ciebie jako dziecka, jako młodej dziewczyny największy problem związany z głuchotą?

IC: Mój niedosłuch czasem mi przeszkadzał w zawieraniu znajomości ze słyszącymi rówieśnikami, ale tak poza tym, radziłam sobie bardzo dobrze zarówno w szkole, jak i w domu, i ogólnie w życiu społecznym.

Ppk: Po liceum jakie studia wybrałaś?

IC: Po liceum miałam dwa lata przerwy od nauki. Nie byłam pewna, jaki kierunek studiów sobie wybrać, więc skupiłam się na pracy w teatrze. W 2010 roku zdecydowałam się pójść do Uniwersytetu Gdańskiego na zarządzanie. To był dla mnie trudny krok, ponieważ 13 lat uczyłam się w szkole dla niesłyszących, tam nauczyciele migali, wszystko było dostosowane do nas – głuchych uczniów. A tu na studiach zderzyłam się z rzeczywistością – nie miałam żadnego tłumacza j. migowego, na wykładach profesorowie mówili tyłem lub zasłaniali usta. Chodziłam na konsultacje po zajęciach, żeby móc lepiej zrozumieć materiały. Dzięki życzliwości koleżanek dostawałam od nich notatki z wykładów. Musiałam dwa razy ciężej pracować niż reszta studentów. Udało mi się nie tylko przetrwać trzy lata studiów, ale też ukończyć je. Podczas trzeciego roku studiów, zaczęłam zaoczne studia podyplomowe w Uniwersytecie Warszawskim. Studiowałam Polski Język Migowy na Filologii Polskiej. Po studiach podyplomowych zostałam pierwszą w Polsce Głuchą tłumaczką z dyplomem. Teraz kończę drugi rok studiów magisterskich z Pedagogiki Pracy i Doradztwa Zawodowego.

Ppk: Twoje życie było i jest pełne podróży – takie życie na walizkach. Opowiedz proszę o tym aspekcie.

IC: Zaczęłam przygodę z Teatrem Pinezka mając 15 lat, jeździłam z nimi po świecie, występując na ulicach całego świata. To była dla mnie niesamowita lekcja życia, nauczyłam się kontaktować z ludźmi, otwierać się na nich, doceniać to, co mam. Według mnie, podróżne nie tylko pozwalają zwiedzić świat, ale dodatkowo kształcą człowieka, pozwalają mu spojrzeć na życie z różnych perspektyw. Dlatego te 10 lat współpracy z teatrem wspominam bardzo dobrze – to był czas bogaty w ludzi i doświadczenia.

Ppk: Czym jeszcze się zajmujesz? Ostatnio widziałam Cię w reklamie telewizyjnej…

IC: Rok temu postanowiłam zmienić moje życie, chciałam się skupić na społeczeństwie Głuchych, które znam bardzo dobrze, bo w nim dorastałam. Chciałam by moje 10 lat pracy i zbiór doświadczeń wykorzystać w działalności na rzecz Głuchych, dlatego pół roku temu przyjęłam pracę w Migam i przeprowadziłam się do Warszawy. Pracuję na stanowisku szefowej zespołu tłumaczy języka migowego oraz CCO (Chief Communication Officer). Jestem zachwycona, że znalazłam się wśród utalentowanych i interesujących ludzi, którzy myślą podobnie jak ja. W tej pracy mam możliwość wykorzystania swoich umiejętności jako tłumacza języka migowego oraz aktorskich. Stąd moje wystąpienia w różnych spotach reklamowych m.in. ING Banku Śląskiego, PKP i ERGO Hestii.

Ppk: Osoby Głuche to mniejszość żyjąca wśród ludzi słyszących. Czy mogłabyś podzielić się krótko swoimi wrażeniami i doświadczeniami jako Głuchej?

IC: Generalnie nasze życie prawie niczym się nie różni od życia słyszących. Różnice wynikają z faktu, że nie zawsze mamy dostęp do pełnej informacji w życiu codziennym, czyli np. jak są wiadomości w TV to nie rozumiemy, bo bardzo rzadko są napisy i brakuje w nich tłumacza języka migowego. Bardzo dużo programów w TV nie zawiera napisów. Np. w Szwecji napisy w programach telewizyjnych są dostępne 24h na dobę. Do teatru rzadko chodzimy, bo spektakle też nie są dostosowane do głuchych widzów. Na szczęście coraz więcej firm, instytucji zmienia swoje podejście do nas, czyli zatrudniają tłumacza online i dzięki temu np., jeśli Głuchy chce załatwić sobie polisę w ubezpieczalni to może zadzwonić na infolinie i za pomocą tłumacza online załatwia wszystko sam.

Ppk: Czy spotkały Cię kiedyś jakieś nieprzyjemności związane z tym, ze jesteś Głucha?

IC: W dzieciństwie, gdy bawiłam się na podwórku to dzieciaki dokuczały mi właśnie dlatego, że jestem Głucha. Ale poza tymi wspomnieniami, to nie przypominam sobie więcej nieprzyjemnych sytuacji.

Ppk: Czy czujesz się osobą niepełnosprawną?

IC: Nie uważam się za osobę niepełnosprawną. Nie czuję w sobie barier i ograniczeń, które powstrzymywałyby mnie przed samorealizacją. Mam poczucie, że mogę robić wszystko – oprócz słyszenia.

Ppk: Osiągnęłaś już wiele sukcesów zawodowych i edukacyjnych, ponadto jesteś osobą atrakcyjną. Czy mimo to napotykasz bariery, które musisz pokonywać?

IC: Ktoś mądry powiedział mi kiedyś, że jeśli w moim życiu napotykam na przeszkodę to tę „barierę” jestem w stanie zmienić na „szansę rozwoju”. Oczywiście jak każdy człowiek spotykam na swojej drodze różne „szanse rozwoju” i zawsze jest to dla mnie motywacja do stawania się lepszą. Człowiek uczy się całe życie :)

Ppk: Czy uważasz, że osiągnięcie sukcesu przez osobę Głuchą graniczy z cudem, który Tobie się przydarzył, czy jest to uzależnione od nas samych?

IC: Moim zdaniem, sukces jest zależny od nas samych. Jeśli czegoś chcemy, wierzymy w nasze możliwości, mamy duże pokłady cierpliwości, mamy tę świadomość, że porażki są nieuniknione – to możemy wszystko osiągnąć. Żadna niepełnosprawność nie ma na to wpływu.

Ppk: Dziękujemy za niecodzienną lekcję motywacji i życzymy Ci, abyś pokonywała kolejne bariery na drodze swojego rozwoju.